Expeditie Robinson

Misschien heb je het televisieprogramma Expeditie Robinson wel eens gezien. Twintig deelnemers proberen te overleven op een eiland waar (te) weinig eten voor handen is. Afwisselend zijn er fysieke Robinson-proeven waarbij mensen afvallen en Eliminatie-proeven waarna mensen weggestemd kunnen worden. Degene die het laatst over is gebleven, mag zich de Robinson noemen.

De meeste deelnemers hebben na een paar dagen niet meer door dat ze in een spel zitten. Ze worstelen om de verschillende proeven en stemrondes te overleven en ze huilen als er een brief van het thuisfront komt. Er zijn voortdurend conflicten en er wordt gekonkeld om verbonden te vormen. Voor hen is dit het echte leven. Gedreven door het verlangen te overleven. Vanaf de bank of van achter je laptop is het grappig om te zien. Een uur lang kijken naar hoe mensen opgaan in het spel. Zichzelf verliezen. Lijden.

In het Boeddhisme noemt men dat samsara. De eeuwige cyclus van lijden. Het Dzogchen Boeddhisme benoemt als oorzaak van dat lijden dat men zich niet realiseert dat het geen echte werkelijkheid betreft. We nemen de werkelijkheid wel waar, dus je kan niet zeggen dat hij er niet is, maar hij is niet echt. Onze werkelijkheid is een illusie. Net als het leven in Expeditie Robinson.

Als we na de uitzending de televisie uitzetten en ons klaar maken om naar bed te gaan, denken we nog even aan wat we de volgende dag gaan doen wanneer we het echte leven gaan leven. Of begint dan jouw eigen Expeditie Robinson?